آموزش الکترونیک (مجازی) - معایب ، مزایا

به نام خدا

همونطور که می دونید زمان انتخاب رشته کنکوری هاست . خواستم طی متنی آموزش الکترونیک (علل خصوص بخش آموزش الکترونیک خواجه نصیر رو )به دوستانی که میخوان انتخاب رشته کنن معرفی کنم (شاید یه روز هم کلاسی شدیم  )

خوب اول از همه به آموزش الکترونیک ( یا به قول قدیمی تر ها آموزش مجازی) میپردازم . بدون مقدمه هم حرفمو میزنم که دوستان گیج نشن و مستقیم میرم سر اصل مطلب .

ببینین آموزش الکترونیکی نوعی از آموزشه که تو این روش تعامل استاد و دانشجو مثل روش های سابق آموزشی نیست . در این سیستم که معمولا بر پایه اینترنت هست اغلب تعاملات استاد و دانشجو از طریق رایانه هاشون و ارتباط اینترنتی برقرار میشه . پس در این روش آموزشی ، داشتن یک کامپیوتر و یک ارتباط اینترنتی خوب برای دانشجو الزامیه. در آموزش الکترونیک (مجازی) محتوای درسی معمولا به یکی از دو صورت زیر به دانشجو ارائه میشه .

1- ارائه محتوی به صورت بر خط ( آنلاین )

2- ارائه محتوی به صورت آفلاین (معادل فارسیش رو نمیدونستم :دی )

خوب در روش اول ،که به قول دانشجوهای الکترونیکی به کلاس های آنلاین معروفه . استاد و دانشجو باید هم زمان به اینترنت متصل باشن (هرکدوم هر جا که بخوان میتونن باشن مهم اینه که به اینترنت و اون نرم افزار رابط دست رسی داشته باشن ) تا بتونن یه کلاس درس مجازی رو ایجاد کنن . توی این کلاس دانشجو ها صدای استاد رو از طریق نرم افزار رابطی دریافت میکنن و همچنین قابلیت دیدن تخته ی مجازی کلاس رو هم دارن که استاد میتونه روی اون تخته بنویسه . البته کلاس ها می تونن امکانات دیگه ای از قبیل دیدن استاد توسط دانشجو با دوربین (و بالعکس) و امکانات تعاملی دیگر هم داشته باشن ولی به طور معمول و با توجه به زیربنای ضعیف اینترنت ایران معمولا همون دو تا مورد اول به علاوه ی ارتباط صوتی یا نوشتاری (چت) دانشجو با استاد فعالن و بقیه معمولا ارائه نمیشن

اما در روش دوم : در این روش که به محتوای آفلاین معروفه ، استاد کلاس هایی رو معمولا در قالب های چند رسانه ای تولید میکنه (استاد درس میده ، صدا و تخته مجازی فعالن ، ولی چون استاد آنلاین نیست دانشجو نمیتونه سوال بپرسه از استاد و فقط مثل یه فیلم آموزشی میتونه اون کلاس رو ببینه) تو این روش مهم ترین مزیت اینه که دانشجو میتونه هر زمان از شبانه روز که خواست کلاس رو دانلود کنه و به مشاهده اون بپردازه

در آموزش الکترونیک ارتباط بین استاد و دانشجو (رفع اشکال ها ، سوالات درسی ، انجام و ارائه تکالیف و ....) معمولا به صورت ارتباطات بر مبنای "وب" بوده و دانشجو موظفه سوالات خودشو از طریق روشهای ارتباطی مثل انجمن های آنلاین ، ایمیل ، کنفرانس های آنلاین و .... با استاد در میون بذاره

هرچند به دلیل برخی از مشکلات گاهی اوقات کلاس های حضوری برای رفع اشکال هم برقرار میشه

در مورد امتحانات در این روش آموزشی هم عرض کنم که مثل امتحانات سایر دانشجو ها و به صورت حضوری برگذار میشه

حالا بریم سراغ آموزش الکترونیک در دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی (شایدم توسی) و همین طور مزایا و معایب این روش :

خوب آموزش الکترونیک تو دانشگاه خواجه نصیر از سال 84 کلنگ خورد اون موقع ها از طریق دانش پذیری دانشجو میگرفت ولی از سال 86 که وارد دفترچه انتخاب رشته شد جزو اولین سیستم های آموزش الکترونیکی بود که از طریق کنکور سراسری دانشجو پذیرفت .

البته متاسفانه دانشگاه خواجه نصیر اونجور که باید و شاید تو این بخش سرمایه گذاری نکرد و این باعث شد آموزش الکترونیک دانشگاه خواجه نصیر نسبت به آموزش الکترونیک تو سایر دانشگاها کمی عقب تر باشه و امکانات مناسبی به دانشجوهاش نده

از مزایای این سیستم می تونم به این اشاره کنم که مثل سایر روش های آموزشی رفت و آمد های معمول رو نداره و دانشجو زمان تلف شده کمتری داره . از دیگر نکات مثبت این روش اینه که اونایی که شاغلن یا اونایی که به هر دلیلی نمیرسن برن سر کلاس تو سیستم آموزش الکترونیک می تونن از کلاس های آفلاین یا کلاس های آنلاین ضبط شده استفاده کنن و کلا این سیستم رو برای کسایی که شاغلن پیشنهاد میکنم

از معایب این سیستم هم میتونم به عدم وجود زیر ساخت های مناسب ارتباطی ، احتیاج به ابزار (کامپیوتر ، اینتر نت با سرعت قابل قبول و ...) برای شرکت در کلاس اشاره کرد . و مهم ترین ایراد اینکه شما دارین از یه سیستم آموزشی قدیمی به یه سیستم آموزشی جدید پا میذارین که چیز زیادی ازش نمیدونین . این میتونه باعث شه روش درست ارتباط با اساتید ، درک درست دروس ، برنامه ریزی مناسب برای درس خوندن و ... رو بلد نباشین و  باعث یه افت شدید درسی در دو سه ترم اول دانشگاه خواهد شد.

نکته دیگه اینکه متاسفانه چون این سیستم هنوز خوب بین اساتید جا نیوفتاده خود اساتید هم گاهی نمیتونن خوب منظورشونو از طریق این سیستم بیان کنن و این باعث میشه که دانشجو کمی رو پای خودش وایسه یعنی اینکه باید یه بخش نسبتا عمده ای از درس رو با تنهایی یاد بگیره و درک کنه و تعاملات بین دانشجو و استاد اونطور که باید و شاید نیست .

خلاصه ی مطلب اینکه این روش میتونه به شما وقت آزاد زیادی بده ولی در عین حال مقدار زیادی از یادگیری رو میندازه گردن خود دانشجو . مضاف بر اینکه دانشجو باید خودشو از سیستم "استاد جزوه رو میگه ، شما بنویس بعد بخون برو امتحان بده "  که تو دبیرستان وجود داره به این سیستم وفق بده که ممکنه اون اوایل ضربه شدیدی از لحاظ درسی به دانشجو بزنه و اینکه دانشجو کمتر با دوستانش و دانشجو های دیگه ارتباط حضوری دارن (اکثر ارتباطات هم رو به مجازی شدن میرن طی یک مدت) و این میتونه اون اوایل یه کم کسل کننده و سخت باشه برای دانشجو ها ولی برای شاغلین می تونه روش منایب باشه واسه درس خوندن

و نکته آخر اینکه با این اوضاع و احوالی که ما از آموزش الکترونیک خواجه نصیر دیدیم پیشنهاد میکنم اگر مایل به انتخاب رشته های الکترونیکی هستین . اول جاهای دیگه (مثلا علم و صنعت و...) رو انتخاب کنین و بعد خواجه نصیر رو

از دوستانم هم خواهش میکنن اگه متن ناقصه یا مشکل داره نظراتشونو دریغ نکنن که بتونیم به عنوان کسی که تجربه تحصیل تو این سیستم رو داره به کسایی که تازه می خوان وارد این سیستم بشن یه کمکی کرده باشیم

کلمات کلیدی: آموزش الکترونیکی - یادگیری الکترونیکی - آموزش مجازی - یادگیری مجازی - دانشگاه مجازی - دانشگاه الکترونیکی - انتخاب رشته مجازی - کلاس آنلاین - آموزش مجازی دانشگاه خواجه نصیر الدین طوسی ُ-